Vrij(e)dag en japans diner

Vandaag was even uitslapen en bijkomen van al het judoen. Doordat we meteen uit eten waren gegaan moest het verslag nog helemaal uitgeschreven worden. Ongeruste mails en SMS berichten van onze trouwe lezersgroep motiveerden ons om een speciale lange editie te maken.
De rest van de dag zijn we souveniers gaan kopen in Akasaka. Bijna ging het fout want het moest dus Asakusa zijn (spreek uit: asaksa). Dat scheelt 1 uur de verkeerde kant op. Souveniers shoppen was redelijk intensief en ook nog in de regen. We weten niet of afdingen gebruikelijk is maar 5% kregen we in ieder geval. Die verkoper ook uitgelegd dat de voetbal op ons shirt te maken heeft met de judowarming up in Amersfoort. Uiteindelijk begreep hij wel wat paaltjesvoetbal is.
We kregen lekkere trek maar hadden eigenlijk een diner afspraak om 21 uur met drie Japanners die Bas kende uit Londen (1993). Gelukkig hebben wij onze eerste Japanse teken (kanji) al goed onder de knie. Hij is geel op rood en lijkt sprekend op een M. Het betekent restaurant. Daarna richting Shinbashi waar Chris zouden ontmoeten. Met ontzettend veel en onhandige tassen en paraplus het hele metronetwerk verkent.
Met iemand afspreken in Tokio valt niet mee. Ten eerste de onduidelijke kaart, dan die kriebeltekentjes, geen wifi/internet, gps uit het lood door de gebouwen. We gingen in de starbucks zitten. Bleek in een straal van 200 meter er nog 3 te zijn. We probeerden Chris te loodsen naar de uitgang van de metro, maar het bleek zelfde stationsnaam maar dan van de JR treinen. Na hopeloos 30 minuten achterelkaar aan te hebben gezeten, bleek de boosdoener de vertraging op de SMSjes. Erg verwarrend.... leek wel spelprogramma wie is de mol.
Ht restaurant hebben we redelijk snel gevonden. We zaten in een achteraf tentje, heel klein en gerund door opa en oma van in de zeventig. Geen pensioenplan waarschiijnlijk. We kregen zulte ika (pijlstaartvis), sashimi van sardien en tonijn, soep met ballen van sardientjes en zeewier met rauw ei. Het werd super gezellig en Tatski, Naoto en Michiko hebben veel van onze vragen beantwoord die we in de loop van de tijd hadden gekregen over Japan. Het blijkt over inderdaad dat wij een aardbeving om 5.20uur in de morgen hebben gevoeld!! We werden zachtjes in ons bed geschud. Gijs tukte lekker door en droomde ws. van een treinreis of zo.
Spannende verhalen over Naoto die zijn zoon van 10 jaar oud 5 uur kwijt was tijdens de recente grote aardbeving en tsunami. Is allemaal goed afgelopen. Schijnbaar gaan alle kernreactoren volgende week dicht in afwachting van nader onderzoek. Inmiddels hadden wij de tap leeggedronken en ook de voorraad die de ober uit een supermarkt was gaan halen raakte op. Oma en opa waren al naar huis. We sloten af met concert van de tiende dan karaoke sensei Chris met de ober.
Vervolgens aan de overkant een traditioneel japanse bar gevonden. Hier waren vooral jonge lui aan het gillen en zingen en druk doen. Dassen weren uitgewisseld, Gijs deed nog wat favoriete worpen voor, terwijl Chris op de foto ging met de aanwezige doktoren. Het was goed dat Naoto en Tatski af en toe wat vertaalden want engels was toch echt een probleem. En hoe zeg je "hoe gaat het met je pensioen plan" in het japans? Ze barsten in lachen uit. De japanse vrienden haakte een voor een af en na ettelijke waarschwingen van de politie dat iedereen binnen moest staan (waar helaas dus gerookt wordt) zijn we naar huis gegaan. Het was een avond om niet snel te vergeten