Nikko to Tokyo
Door: Bas en Gijs
Blijf op de hoogte en volg Bas en Gijs
27 April 2012 | Japan, Tokio
We moesten vroeg op want 8.30 ging het gemeenschappelijke restaurant dicht. Traditioneel op de grond gezeten en een japanse versie van engels ontbijt weggewerkt. Vervolgens in de lobby in een gewone stoel even de rug laten bijkomen met koffie. Praatje gemaakt met de hotelmanager, Tadao Ishihata san. Hij blijkt olympisch schaatser, hoofdcoach van het Japans schaatsteam en de coach van Shimuzu, de enige Japanner met Olympisch goud.
Gijs heeft in onze kamer wel eens vergeten de sloffen op tijd uit te doen. En dan die wissel bij het toilet. Het is ook allemaal zo moeilijk hier... veel te veel regels. Bas moest naar de WC en concentreerde zich goed op de slipper etiquette bij het binnentreden. Ineens klonk er "Herro! Herro!" Het was Ishihata-san die Bas wees op het feit dat hij de dames toilet was binnen gegaan!!! Je kan het hier ook nooit eens goed doen...
We zijn daarna 5 minuten lopend naar het grote tempelcomplex van de eerste Shogun gegaan. Een stuk of 8 tempels, schoenen aan, schoenen uit, heel veel trappen. Je hebt dus een witte, een gouden en een rode poort. Deze kunnen functieloos ergens staan . En een kat en ooievaar. De uitleg in t japans ontging ons. Gelukkig hadden we dextro bij ons want het was hard werken. Ontzettend veel en overdadig goud en houtsnijwerk. Bij een van de tempels sloeg een man twee stukken hout tegen elkaar zodat je de echo kon horen. Dit werkte zo goed dat wij het een half uur later nog in de oren hadden.
Wandeling naar de Kekkan Waterval in de regen? Liever met taxi. Bleek een rit van half uur de bergen in te zijn. Ook daar regen en ook sneeuw op de grond. Dus we kochten onze paraplus en aten wat spinkhanen voordat we de "erabeetaa" (elevator, lift) 100 meter omlaag namen om de waterval te zien. Schitterende omgeving. Ze zeggen hier: nevere say kekko (mooi) before you've seen Nikko. Wij zeggen: klaag niet over het weer als je niet in deze miezer hebt gestaan.
Na een lunch bij oma met gaskachel waren we weer warm en droog. Lekkere japanse soep met troep. Klopte met het plastic plaatje in de vitrine. Terwijl we op de bus terug wachten, stak een troep wilde bavianen over. De bus kwam al gauw en het werd een spannende rit met wel 50 haarspeldbochten. Zie youtube. http://www.youtube.com/watch?v=79QdDVK_7bg. Gelukkig was het eenrichtingsverkeer want de touringbus had alle ruimte nodig.
Omdat we leuke souvenirs zagen misten we onze trein en moesten we een uur wachten op het station. Met cappucino en appelflap goed te doen. In de trein terug weer veel gezien; t kwam bekend voor van de heen weg. We vielen in slaap en stapten op tijd uit en namen een stuk 4 metros naar de Kodokan om te judoen. We hadden de aandacht omdat Gijs met een samoerai zwaard liep (op verzoek van Ron)
In de kodokan zat een groep jongeren van SIOS Haarlem die een georganiseerde toer maakte. Een aantal had veel te klagen over japan en kodokan. Ze kenden Anne en Thomas en anderen van onze club. Gijs heeft met een aantal van hun nog lekker gejudoed en daarna met de wat betere japanners aan de slag geweest.
Bas heeft de sensei gevraagd wat techieken voor te doen. Daarna liet de sensei met grond gevecht Bas alle hoeken van de mat zien. Prachtig! Bas had de smaak te pakken en liep naar het Venezuelaans Olympisch team en vroeg wie het beste was in newaza. Dit bleek ook een veel te sterke tegenstander. Vervolgens een grote jappanner uitgedaagd en... deze keer lukte het om hem twee keer met "de Bas" vast te pinnen! Vervolgens kwam er zo'n klein gedrongen jap op Bas af. Ook deze ging op zijn rug. Grappig dat ze blijven doorvechten om los te komen. Wel 5 of 6 minuten i.p.v. de 24 seconden zoals in NL. Of verstonden we ze niet? Hihi. ;-)
In de hoek stond de beroemde 90 jaroge 10de dan Harrie... nog iets kata uit te leggen aan een groep Nederlanders. Na één techniek heeft de man wel 20 minuten aan een stuk door verteld over de geschiedenis van die techniek. E.e.a. werd vertaald door de zwitserse dame die we al leerden kennen. Na afloop kon je zijn handtekening vragen. Gijs en Bas waren inmiddels toch maar weer liever aan het stoeien gegaan. Daarna douchen, deze keer met de jappanners omdat we hier niet meer verblijven.
Daarna met de taxi naar onze volgende accompdatie, een zakelijk hotel in de buurt van de Budokan waar de kampioenschappen zondag a.s. zijn. In de buurt Italiaans gegeten met Chris, een vriend van Bas. Heerlijkom ook eens niet Japans te eten. Op de muur werd de bloedige film "the last samoerai" levensgroot afgedraaid. Daarna nog enkele biertjes in uitgaanscentrum Roppongi gedronken.
Films van vandaag:
http://www.youtube.com/watch?v=eKLwvslvj9o
http://www.youtube.com/watch?v=79QdDVK_7bg
Gijs heeft in onze kamer wel eens vergeten de sloffen op tijd uit te doen. En dan die wissel bij het toilet. Het is ook allemaal zo moeilijk hier... veel te veel regels. Bas moest naar de WC en concentreerde zich goed op de slipper etiquette bij het binnentreden. Ineens klonk er "Herro! Herro!" Het was Ishihata-san die Bas wees op het feit dat hij de dames toilet was binnen gegaan!!! Je kan het hier ook nooit eens goed doen...
We zijn daarna 5 minuten lopend naar het grote tempelcomplex van de eerste Shogun gegaan. Een stuk of 8 tempels, schoenen aan, schoenen uit, heel veel trappen. Je hebt dus een witte, een gouden en een rode poort. Deze kunnen functieloos ergens staan . En een kat en ooievaar. De uitleg in t japans ontging ons. Gelukkig hadden we dextro bij ons want het was hard werken. Ontzettend veel en overdadig goud en houtsnijwerk. Bij een van de tempels sloeg een man twee stukken hout tegen elkaar zodat je de echo kon horen. Dit werkte zo goed dat wij het een half uur later nog in de oren hadden.
Wandeling naar de Kekkan Waterval in de regen? Liever met taxi. Bleek een rit van half uur de bergen in te zijn. Ook daar regen en ook sneeuw op de grond. Dus we kochten onze paraplus en aten wat spinkhanen voordat we de "erabeetaa" (elevator, lift) 100 meter omlaag namen om de waterval te zien. Schitterende omgeving. Ze zeggen hier: nevere say kekko (mooi) before you've seen Nikko. Wij zeggen: klaag niet over het weer als je niet in deze miezer hebt gestaan.
Na een lunch bij oma met gaskachel waren we weer warm en droog. Lekkere japanse soep met troep. Klopte met het plastic plaatje in de vitrine. Terwijl we op de bus terug wachten, stak een troep wilde bavianen over. De bus kwam al gauw en het werd een spannende rit met wel 50 haarspeldbochten. Zie youtube. http://www.youtube.com/watch?v=79QdDVK_7bg. Gelukkig was het eenrichtingsverkeer want de touringbus had alle ruimte nodig.
Omdat we leuke souvenirs zagen misten we onze trein en moesten we een uur wachten op het station. Met cappucino en appelflap goed te doen. In de trein terug weer veel gezien; t kwam bekend voor van de heen weg. We vielen in slaap en stapten op tijd uit en namen een stuk 4 metros naar de Kodokan om te judoen. We hadden de aandacht omdat Gijs met een samoerai zwaard liep (op verzoek van Ron)
In de kodokan zat een groep jongeren van SIOS Haarlem die een georganiseerde toer maakte. Een aantal had veel te klagen over japan en kodokan. Ze kenden Anne en Thomas en anderen van onze club. Gijs heeft met een aantal van hun nog lekker gejudoed en daarna met de wat betere japanners aan de slag geweest.
Bas heeft de sensei gevraagd wat techieken voor te doen. Daarna liet de sensei met grond gevecht Bas alle hoeken van de mat zien. Prachtig! Bas had de smaak te pakken en liep naar het Venezuelaans Olympisch team en vroeg wie het beste was in newaza. Dit bleek ook een veel te sterke tegenstander. Vervolgens een grote jappanner uitgedaagd en... deze keer lukte het om hem twee keer met "de Bas" vast te pinnen! Vervolgens kwam er zo'n klein gedrongen jap op Bas af. Ook deze ging op zijn rug. Grappig dat ze blijven doorvechten om los te komen. Wel 5 of 6 minuten i.p.v. de 24 seconden zoals in NL. Of verstonden we ze niet? Hihi. ;-)
In de hoek stond de beroemde 90 jaroge 10de dan Harrie... nog iets kata uit te leggen aan een groep Nederlanders. Na één techniek heeft de man wel 20 minuten aan een stuk door verteld over de geschiedenis van die techniek. E.e.a. werd vertaald door de zwitserse dame die we al leerden kennen. Na afloop kon je zijn handtekening vragen. Gijs en Bas waren inmiddels toch maar weer liever aan het stoeien gegaan. Daarna douchen, deze keer met de jappanners omdat we hier niet meer verblijven.
Daarna met de taxi naar onze volgende accompdatie, een zakelijk hotel in de buurt van de Budokan waar de kampioenschappen zondag a.s. zijn. In de buurt Italiaans gegeten met Chris, een vriend van Bas. Heerlijkom ook eens niet Japans te eten. Op de muur werd de bloedige film "the last samoerai" levensgroot afgedraaid. Daarna nog enkele biertjes in uitgaanscentrum Roppongi gedronken.
Films van vandaag:
http://www.youtube.com/watch?v=eKLwvslvj9o
http://www.youtube.com/watch?v=79QdDVK_7bg
-
27 April 2012 - 07:17
Max:
Jongens, goed verhaal. Klinkt als een erg leuke reis. Naast diverse judo acties ontwikkelen jullie ook een zekere dan in schrijven. Het leest lekker weg. -
27 April 2012 - 07:23
Pietje:
Het begin hier weer terrasweer te worden!
Genieten er nog even van.
Knuf -
27 April 2012 - 07:26
Pietje:
Dat is nog eens een echt biertje!
Maar neem aan geen alcohol ivm alle trainingen!
Altijd baas boven baas!
-
27 April 2012 - 08:42
Fifi:
Making lots of memories! Groeten aan Chris -
28 April 2012 - 05:39
Pauline:
Echt een reisverslag anno nu. Via je mobiel gewoon meekijken naar je (onder-)kin terwijl je in de trein slaapt. Meegenieten van het culinaire gebeuren (nu nog zonder geluid & geur). Mee naar de tempels en naar judo. En daarna is Chris BFF er gewoon om gezellig mee uit te gaan. Veel plezier en warme groeten! -
28 April 2012 - 08:00
Linda:
Huh?? Zit Chris ook in Japan?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
