Maandag, tempel en training

Wat leuk al die reacties in de mail, facebook en hier! Bedankt!!

Vandaag zijn we laat opgestaan in de wetenschap dat jullie allemaal fijn aan het werk waren. Na croissants en koffie het verslagopgeload in bij de international department de wifi code opgehaald. We zijn helemaal online. Ook lagen de kaartjes voor het kampioenschap van Japan keurig klaar. Hun mond viel open van de mooie kaartjes die we hadden. We schijnen op de rand van de mat te zitten naast de coaches.
Het regent hier continue niet zo hard, gewoon lekker hollands weer. De regen is warmer en radioactiever. Iedereen heeft dus ook een paraplu. Ze hebben mondkapje voor, voor als ze vermouden zijn. Maar ook oogkapjes kom je tegen. We vermoeden dat door al die paraplus en paraplus op fietsen er af en toe een oog uitgeprikt wordt. Want een verkouden oog hebben we nog nooit gezien.
Nadat we alles op internet hadden gezien en gedaan, email enzo., zijn we richting Asakusa de beroemde Senso-Ji tempel bezichtigen. Het is een chinatown, hoewel wij moeilijk het verschil ontdekten. Op weg er naar toe hebben we een paar hopeloos verdwaalde Amerikanen aangesproken of het goed met ze ging. Daarna hun op de goede weg geholpen. We denken morgen een paar Jappanners te helpen; het metro systeem is ook wel erg complex met twee operators en zo en moeilijke overstappen. Vandaag moesten we 350meter bovengronds overstappen. We hebben hier wat van gezegd tijdens de enquete in het Japans.
De tempel was schitterend en de pagode ernaast is de eennaoogste van heel Japan. Tuintje gezien met koi karpers en bruggetjes. Jammer van die hakenkruizen; later begrepen we dat dat boedhistisch is. We hebben veel fotograverende toeristen gezien! Op de terugweg in de metro veel vrienden gemaakt. Of je belt of je speelt met je DS.
We waren net op tijd op de kodokan om weer te trainen. Bas heeft deze keer de Fransman alle houdgrepen die er bestaan laten voelen, terwl Gijs de grootste Japanner probeerde te vegen. Staande! De man was blij na 10 worpen dat Gijs wilde stoppen, want hij was kapot van al zijn technieken. Gijs heeft hem ook een keer geworpen. De man sprak geen engels en was dol blij me onze hollandse delftsblauwe klompjes met visite kaartje. Hij sprak bewonderend: "geisuh rosubachu san" en "kawai". Onduidelijk was of dat zin naam was of dat hij de klompies schattig vond. Vervolgend nogmaals de kata met zijn tween doorlopen en terwijl de Fransman nog wat les kreeg van Bas heeft Gijs een Canadees en een andere Fransman gestoeid tot we kapot waren. Twee uur allen randoori is erg lang!
Na het baderen met een deel van het Venezuelaans Olympisch team gingen we eten. Trouwens die Venezuelanen bleken eenaar blind te zijn. "had jij dat niet gezien?" "Nee" "nou, zij ook niet!" ze konde heel goed judoen maar Bas z'n slippers waren wel gejat! Het bleek dat het woord "para" (voor) in het spaans nu bedoeld was als in "para- olympics".
Het eten was fantastisch. Yakitori is gegrilde kip of vlees of zo op een stokkie dus dat scheelt met eten. Wat een vriendelijk personeel en gezelligheid. Op de terug weg een aardige politieman die ons naar de supermarkt stuur voor wat boodschappen. Daarna op de kodokan met wifi met het thuisfront geskyped(facetime) en naar bed. Morgen hopelijk beter weer, de voorspellingen zijn goed.
http://www.youtube.com/watch?v=9KcZhwDZ8Nc
http://www.youtube.com/watch?v=07H6TmIrGp4
http://www.youtube.com/watch?v=MVEVONxuqh8