eerste training

Eerste training
Nadat we een paar keer het verkeerde gebouw in waren gestuurd en een paar telefoontjes waren we bij de kodokan. Een beveiliger gaf ons de sleutels toen bleek dat 1 van de kamers nog niet schoon was. Omdat we even moesten bijkomen van de reis, kregen we een extra bed en hebben we even 2 uur geslapen. Niet teveel, anders liggen we de hele nacht wakker. Het valt ons op dat iedereen ons ontzetten wil helpen. Ze zijn super gastvrij! Alleen niet alles is 100% duidelijk. Taal blijft een probleem. Verder is het niet hun gewoonte om nee te zeggen als wij een domme vraag hebben.
De middag hebben we het gebied van, naar, rondom en in Ueno park verkend. Het werd een lange stadswandeling en ondanks gps lukte het Bas toch om te verdwalen. We hebben geluk, er zijn nog bomen in de bloesem. Alle Jappanners willen eronder staan met 'peace' teken, dus wij ook. Omderweg zagen we Tokyo University, een paar meren, de Red Gate en de beroemde Black Gate. Verder konden we een beroemde tempel en rieten meer afvinken van onze 'must see' list.
Op terugweg hebben we gegeten. Bleek koreans te zijn. gijs had waarschijnlijk kikkerbillen; we durfden het niet te vragen en zijn maag kwam goed in beweging. Hoewel Gijs goed getraind is, kreeg hij kramp van de hashi (eetstokjes)  in zijn hand. Voor de zekerheid de bijgerechten gelaten voor wat ze waren en alles doorgespoeld met alles vernietegende cola. Het water had namelijk een vies smaakje... Bleek thee te zijn.
Terug op de kodokan ging het echt gebeuren, de eerste judotraining. We verheugden ons er enorm op. Gespannen keken we naar de les voor ca. 50 kinderen die meer dan 45 minuten warming up bevatte. We leerden goed japans tellen. Eenmaal omgekleed en eenmaal weggestuurd van de ingang omdat zelfs met sloffen je niet de Ingang van de dojo mag betreden, stonden we eerst bij de verkeerde groep. Vervolgens mochten we beginnen met warming up zonder leiding. De groep werd alsmaar groter tot ca. 50 man en 2 vrouwen. Dit kon je aan de band zien. 
Om zes uur kwam de sensei zich voorstellen. Toen de les om 6.20 nog niet begonnen was zijn we gaan informeren bij hem. Wat bleek? Je moest zelf anderen uitdagen voor een potjes judo (randoori) , verder was je vrij om te doen wat je wilde. Vandáár al die jappen die ons steeds begroetten en ons uitnodigden! Die hadden we een voor een beleefd weggestuurd; Bas nog met brace had zichzelf beloofd geen randoori's en Gijs had zijn brace niet bij zich. We hadden enorm de pee er in! Mede door jetlag was het moeilijk de knop om te zetten, zeker toen we hoorden dat dit de hele week het trainingsprogramma was...
 Ommekeer kwam deels toen Gijs ontdekte dat je ook Newaza (grondgevecht) kon oefenen als je wilde. De eerste tegenstander was een jappanner van ca 50 jaar die erg goed was, maar het toch moest ontgelden tegen Gijs. Daarna gezellg bijpraten en meer horen van hoe het hier gaat. De volgende was een Fransman die over de 100kg woog maar geen partij was voor onze Gijs. Tot slot werd een jonge Japanner van ca. 20 jaar die totaal geen engels kon de pan in gehakt. Tussendoor had hij even een pauze nodig om bij te komen! Gijs hield alles heel, inclusief de Hollandse eer. 
Bas genoot ondertussen van de zwartebanders die keihard staande met elkaar aan de slag gingen. Vooral het harden schoppen was opvallend en regelmatig viel er een blessure. Vooral een dame van maar de helft van het gewicht van de tegenstanders viel op, doordat ze die mannen genadeloos op hun rug kletterde met diverse, vooral hoge technieken. Met hoog bedoel ik dat het slachtoffer echt hoog over haar hoofd vliegt voor de doodssmak.
Omdat Bas het koud had en benieuwd was hoe stevig de knie met brace inmiddels was hebben we staande worpen gemaakt tot we alles zo'n beetje gedaan hadden. De knie ging goed, yes! 
Ondertussen kwam de sensei aan om te vragen of wij kata wilden voordoen. We hebben de volledige nage no kata voorgedaan 5x3 worpen en waren redelijk tevreden, zeker gezien het feit dat we al 2 maanden dit niet getraind hadden. De sensei konden we na afloop niet vinden. 
Met gemengde gevoelens gingen we douchen en aten met de fransoos. Daarna een biertje in een kleine bar. Kenneljk mag je in Japan wel binnen roken, maar juist op straat niet! Behalve de speciale rookplekken buiten. We begrepen dat je ook oefenworpen kan inzetten tegen willekeurige tegenstanders en hun vragen hun beste techniek te laten zien en jou te verbeteren. Dat geeft nog hoop voor de toekomst! Kapot gingen we slapen...

(((Uitgebreider verslag volgt nog. We hebben weinig wifi verbinding vandaag.
We hebben getraind, Gijs heeft alles gewonnen en Bas kon weer van alles
Maar geen partijtjes. Alles heel. Helaas geen techniek training vandaag. Uitgebreide stadswandeling gemaakt.)))